پرتوي از زندگاني شش معصوم مدينه منوره عليهم السلام و شهداي احد همراه سه مناظره

عبادت و زهد امام مجتبي

از امام صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: پدرم از پدر خود خبر داد كه حضرت امام حسن عليه السلام در زمان خود از همه ي مردمان، عبادت و زهدش بيشتر بود و هر گاه به سفر حج مي رفت، پياده مي رفت و گاهي با پاي برهنه راه مي پيمود و هر گاه مرگ و قبر و بعث و نشور و گذشتن بر صراط را ياد مي نمود، گريه مي كرد، و چون عرض اعمال را بر حق تعالي ياد مي كرد، ناله سر مي داد و بي هوش مي گشت، و چون به نماز مي ايستاد بندهاي [ صفحه 123] بدنش مي لرزيد به جهت اينكه خود را در مقابل پروردگار خويش مي ديد، و چون بهشت و دوزخ را ياد مي كرد، اضطراب مي نمود، مانند اضطراب كسي كه او را مار يا عقرب گزيده باشد و از خدا بهشت را مسألت مي كرد و از آتش جهنم بخدا پناه مي برد، و هر گاه در قرآن تلاوت مي كرد:(يا ايها الذين آمنوا) مي گفت: «لبيك اللهم لبيك» و در هيچ

حلم امام حسن

نقل شده كه روزي آن حضرت سواره از راهي عبور مي كرد، مردي از اهل شام آن حضرت را ملاقات كرد و بدون مقدمه و بلافاصله آن حضرت را لعن و ناسزاي بسيار گفت، آن بزرگوار هيچ نفرمود تا مرد شامي از دشنام دادن فارغ شد: آنگاه آن [ صفحه 124] جناب رو به آن مرد كرد و بر او سلام كرد و خنده نمود و فرمود: اي شيخ گمان مي كنم كه غريب مي باشي و گويا بر تو مشتبه شده باشد امري چند، پس اگر از ما طلب رضايت كني از تو راضي و خشنود مي شويم و اگر چيزي سؤال كني عطا مي كنيم و اگر از ما طلب ارشاد و هدايت كني تو را ارشاد مي كنيم و اگر كمك كار بطلبي فراهم مي كنيم و اگر گرسنه باشي تو را سير مي كنيم و اگر برهنه باشي تو را مي پوشانيم و اگر محتاج باشي بي نيازت مي كنيم و اگر بي سرپناه باشي پناهت مي دهيم و اگر حاجتي داري حاجتت را برمي آوريم و اگر به خانه ما بيايي و مهمان ما باشي تا وقت رفتن براي تو بهتر خواهد بود زيرا خانه ي ما وسيع

شهادت امام مجتبي

معاوية بن ابوسفيان مي دانست كه وجود امام حسن عليه السلام براي حكومت بني اميه خطر دارد، لذا جعده، دختر اشعث، همسر امام را كه پدر و برادرش در خدمت معاويه بودند، فريب داد تا امام عليه السلام را مسموم نمايد، و آن زن بي وفا چند مرتبه آن حضرت را مسموم كرد و بار آخر با سم سفارشي معاويه، حضرت را به شهادت رساند. از تاب رفت و تشت طلب كرد و ناله كرد آن تشت را ز خون جگر باغ لاله كرد خوني كه خورد در همه عمر از گلو بريخت خود را تهي ز خون دل چند ساله كرد در مظلوميت امام مجتبي عليه السلام همين بس كه جسد مباركش را در روز روشن، و در وطن خود و در كنار مرقد مطهر جدش رسول خدا صلي الله عليه و اله و در برابر چشم برادران و فرزندان و برادر زادگان و بزرگان فاميل و مردم شهر مدينه، تيرباران كردند و حرمت براي جدش و براي

حلم آن حضرت معادل كوه...

روايت است كه: وقتي جنازه ي امام حسن عليه السلام را به سمت بقيع حركت دادند و آتش فتنه خاموش شد، مروان نيز مشايعت كرد و تابوت امام حسن عليه السلام را بر دوش كشيد، امام حسين عليه السلام فرمود كه: آيا جنازه ي امام حسن عليه السلام را حمل مي كني و حال آنكه به خدا قسم پيوسته در حال حيات برادرم، دل او را پر از خون نمودي و پي در پي جرعه هاي غيظ به او مي خورانيدي؟ مروان گفت: من اين كارها را با كسي به جا آوردم كه حلم و بردباري او با كوه ها معادل بود. [5] . و حلمه له المقام السامي في حلمه ضلت اولو الأحلام و صبره العظيم في الهزائز يكاد أن يلحق بالمعاجز من حلمه أصابه من البلا ما لا تطيقه السماوات العلي [6] . روايت است كه: امام حسين عليه السلام خواست در روضه ي مباركه ي حضرت رسول صلي الله عليه و اله را باز كند كه جنازه ي امام حسن عليه السلام را در آنجا [ صفحه 127] دفن نمايد، مروان و آل ابوسفيان و عده اي ديگر جمع شدند و آن زن را سوار كرده و مانع دفن حضرت در پهلوي جدش شدند و سرانجام جنازه ي را تير باران كردند تا آنكه هفتاد تير از جنازه ي آن جناب بيرون آوردند. بني هاشم خواستند شمشير بكشند و جنگ كنند، امام حسين عليه السلام آنها را

بقيع و ارزش دفن در آن

از جمله مكانهاي بسيار با شرافت بقيع است كه هر كس را در آن مكان مقدس دفن كنند چنانچه شرايط ايمان صحيح را دارا باشد، بدون حساب داخل بهشت مي شود. از رسول خدا صلي الله عليه و اله نقل است كه فرمود: «خداوند متعال روز قيامت امر مي كند اطراف قبرستان حجون (كه در مكه است) و قبرستان بقيع را بگيرند و آنها را در بهشت قرار دهند.» [8] . [ صفحه 128] همچنين از رسول خدا صلي الله عليه و اله نقل است كه فرمود: «كسي كه در مقبره ي ما «بقيع» دفن گردد از شفاعت من برخوردار خواهد شد.» [9] . نيز نقل شده كه يكي از روزها آن حضرت به بقيع آمد و فرمود: «در آخرت از اين قبرستان هفتاد هزار نفر برانگيخته شده و بدون حساب به بهشت مي روند در حالي كه صورتهاي آنان مانند ماه شب چهارده مي درخشد.» [10] .

صفات با ارزش

حضرت فرمود: اي انسان از حرام هاي خداوند دوري كن تا عابد محسوب شوي، و به آنچه خدا به تو داده راضي باش كه در اين صورت غني مي باشي، و با هر كه همسايه شدي حسن جوار داشته باش تا مسلمان واقعي باشي، و با مردم آن چنان رفتار كن كه دوست داري ديگران با تو چنان رفتار نمايند، تا عادل شناخته شوي. [13] .